Bir veda mektubu

Bu mektup bir hiç kimse için yazılmıştır.
Bir ölünün son nefesi gibi benden çıkan son âh’tır!!..
Ölülerin son halleri hoş görülür.sen de kerem et ey aspasya!!.. hoş gör…
Artık senin hakkında beslediğim bütün umutlara kapıyı kapattım.
Bunda bir hata varsa hata senin Aspasya!!..
Açtığın yarayı saygıyla mı selamlayayım? Bu, talihsiz bir kapılmanın sarhoşluğundan yeni uyanmaya başladığım ve düşünce meydanını kaplayan sis, dumanın yeni açılmaya başladığı esnada kaleme alındı. Her kelimesi açılan birer yara,her sözü bir hançerdir.Ama öyle perişan sözler ki söyleneni değil söyleyeni yaralıyor… Bu mektup derindir. Bazı anlam mücevherlerini anlamak için güzel aklını biraz yorman lazım… Bu mektup sana hak ettiğinden fazla değeri veren ve senden kaçacak kadar seni sevenden yazılmıştır. Mektuplara hal hatır sorularak başlanır:
Ey bizi alıp satan!!.. Ey aklımın kanını döken!!..
Ey kalbimizden sabrı kararı alan!!.. Bugün bensiz nasılsın?
Senin için tatlı bir oyun ve oyalanma bizim için elem kaynağı olan gelgitli diyalogumuzda o kadar bilgim, idrakim, marifetim, izanım v.s.. hiçbir şeye yaramadı. Şimdi ben nerde bilgim nerede o her şeyi anlayan aklım? diyorum.
Peki niçin böyle oldu? Niçin? Aspasya!!..
Sen ilk gördüğüm andan itibaren içimde kanlı ve korkunç bir savaş başladı. Senin hakkında aklım kalbimle hep savaş halinde oldu.Aklın orduları kalbi kontrol etmek istiyor kalp ise isyanlardaydı.Ele avuca sığmıyordu.her saniye 1001 düşüncenin altında eziliyordum.
Herhangi bir arkadaşım bile senden çok güzelken neden benden bir parça sana verildi? Bunu ilerde anlayacağım. Ama en çok masumiyetinin yada bana öyle gözükmesinin beni çok etkilediğini inkar edemem. Sen yine en masum şeklini alarak: “Sen beni yanlış anladın.” dediğinde vücudumun başkentinde kalbim ihtilal yapmış ve aklımı esir etmişti. Ki bu delilikler yapmaya başlamanın diğer adıydı.
Yazıklar olsu bana!!..bana yazıklar olsun!..kim bilir gözünde ne kadar hakir görünüyorum? Günlerce içimde düşünce gemileri yürüttüm. Ah Aspasya!!. Sana o geceki konuşmamızda çok gururlu olduğumu söylemiştim. Şimdi kendimden özür dilemekteyim. Seni anlamak gerçekten zor. Madem hayır diyecektin neden neden Aspasya EVET dedin?
İnsan hayatı bu kadar ucuz mu? Kan akıtmak bu kadar kolaymı? Kulağıma geldi bir yerden ben 4.müşüm galiba. Senin hayranlar tespihinde demek bizi de sıraya dizdin!…Ben bunu hak edecek ne yaptım? Benim belki senin kadar değil ama birçok hayranlarım oldu. Fakat erkek olmama rağmen senin gibi yapmamıştım.
Aspasya!!..Ahsız insanların ahını almaktan kork! Benim ahımı almaktan korkmuyor musun? Sana beddua etmeyeceğim ama lütfen, artık, kimsenin kanıyla ellerini yıkama. Eğer benden sonra bir isim daha duyarsam senin için gözyaşlarıyla yıkadığım duaların bedduaya dönmesinden korkarım!…Ey o mahut gecede “erteleme, erteeleeme!”diyen!! Ölmüş bir dostluğun bile bazı hakları vardır. Biride dostun öğütlerini kulak ardı etmemektir.
Ey yastığımın yanaklarını ıslatan!!.. İnsanın huzurunu kaybetmesi ne kolay şey!!.. değilmi?..
Ey vefası fakir cefası zengin olan!!... Kalbimizi daraltmaktan kalbin daralmaz mı?
Ey elindeki baha biçilmez mücevheri bir katır boncuğuna değişen çocuk!!..Gerçek bir aşkın sınırsız sevinçlerini hisseden kimselerin anlayacakları huzur, dehşet, derin mutluluktan mahrum kaldın…
Ey kenarın dilberi!!..hayret, nasıl meleklere tükürdün de şeytanları kucakladın?
Ey meleksi şeytan!.. Ey şeytansı melek!! Herkes labirentlerde kan ter içindeyken bilakis hayata tepeden kuş uçuşu bakma şansını kaybettin!!..
Ey kaşarlanmış kalp! Bize gösterdiğin fena muameleye biz reva mıydık?
Ey kendinden başkasını görmeyen!!. Duygularımıza yaptığınız hakaret düşmanımızın bile aklına gelmezdi…
Ey ipek saçlarını bilgi ve edep taramasını istediğimiz!!.. Sevmek için çırpınan bir kalbin kendini size hayatı boyunca bağlanmasına ramak kalmıştı. Neyse ki şimdi geri dönüyorum. Şimdilik senin hakkında iyi olmayan yada gerçekçi şeyler düşünmeme engeller var.
Ey efsunu keskin büyücü!!..varlığının büyüsünden kurtulmam için zamana ihtiyacım var. Bak o zaman senin hakkında neler düşüneceğim…
Aşıkların kanı hakkı için söyle, itiraf et,benim gibi bir tarafından teklif almak seni hazza boğdu?.
Ey mutluluğu zevk zanneden!!... Sizin sevginiz gözlerinizde gözümün gördüğüne göre… Öyleyse kalpten değil gözden sevilmelisiniz.
Bir gerçek var ki varsa bir kalbin seni ta içinden tuhaf bir duygu kaplayacak. Bir duygu seline kapılacaksın. Beni hem görmek isteyecek hem kaçacaksın. Bu sevgilinin hem acıtan hem istenen pıttıkına (çimdik) benziyor.
Ey cennet ağacı!!..Kaderimi kalbinizde siz tartacaktınız.Bir yeminle size bağlanacaktım.
Ey hayır demek için evet diyen!!!... Kanımı akıttın!!.. kanımla yıka ellerini!!..Bak bak da kan ve toprak içinde kesik başımı gör de: “Bu benim eserim” diye övün!!..
Ey yüzümü ve saçlarımı gözyaşıyla yıkayan!!... Bir taş kalplinin zindanın düştüm. Dua et de kurtulayım.
Ey aşırı derecede kendine önem verme hastalığına tutulan!!..
Her an yeni bir dalda ötme ötme işini bırakma zamanın gelmedi mi??..
Senin hakkında aklımı değil kalbimi dinledim. Açık kalplilikle açtım sırrımı. Aklım kullansaydım her şey farklı olacaktı. Ama ben juliette’nin dediği gibi oyun, naz, cilve v.s…sapmayıp açıldım sana. Kucağıma pişmanlık doldu. Kuzu postuna girmiş bir kurt bizi paçavra etti. Hadi sen söyle Aspasya: Baha biçilmez şeyler külfetsiz takdim edilince değerinden bir şey kaybeder mi?
Övünebilirsin gerçekten bunu hak ediyorsun. Normalde kesinlikle yapmayacağım bir işi yaptırıp sonra rüsva ettin beni kendi gözümde… Bir mesajında zaafının kimseye hayır diyememek olduğunu söylüyordun.Pes yani!!.Yalanı gerçek kılığında göstermekte ne kadar da ustasın.Ben de demiştim ki:”yüksek uçan alçak düşer” Ak köpeğe koyun diye sarılma. Alçak duvar olma herkes üstünden geçer.”
Ah!! Aspasya.. Neler kaybettiğini bir bilseydin? Bunu bilmemen mutluluğun için çok önemli. O yüzden bu kapıyı kapatıyorum.
Birine gereğinden fazla iyilik yapmak kötülük yapmak mıdır?
Her namazda ayakkabına pençe olmayacak insanlarla kadeh tokuşturmasın!! Ya rabbi! diye dua ettirme bana…
Sen ruhen ve kalben bekâretini kaybetmek üzeresin. Belki de kaybettin… Seninle gündüz rahatsız eden gözlerden uzak 1 dakika birlikte olma fırsatım olmadı. Ama hiç kimse seni benim anladığım gibi anlayamaz. Beni tanımadığın iyi oldu. Çünkü tanısaydın beni-ki o zaman kendini de tanıyacaktın-bir daha kimseyle mutlu olamazdın. Kalbimiz bizim sandığımızdan daha geniş, derindir. Bir iki dudak ucu tebessümle sıraya dizdiğin o bedbahtların hiçbiri kalbini dolduramayacak… Bir hoyrat elde solacaksın, solacaksın…
Galiba bedbaht olmak için yaratıldım. Zekiler neden mutlu olamazlar?Aptal oldukları için mi? Hem sana göre ayrı dünyaların insanlarınmışız!! Neyse, başka insanların mutluluğu artık mutlu olmayacak kimseler içinde bir mutluluktur... Mutlu ol ben uzaktan göreyim…
Ah Aspasya! O tatlı cahilliğinle bilmeyerek bizi ne durumlara soktuğunuzu biliyor musunuz? Sana cevaplandıramayacağı sevgilerle oynayan gezip tozmaya düşkün taş yürekli bir hercai demiyorum…
Pek kolay tutuşan bir terkipteki kalbin seni bir gün aldatacak. Eğer kendin hakkınsa benim bildiklerimin yarısını bilseydin mutsuzluktan ölürdün. Cahil kal mutlu ol…
Bu bir veda havasıdır. Artık ebediyen sana kalbimi kapatıyorum güzel yüzün, her ne zaman aldatırsa yıllarla seni anlayacaksın beni… Hoşça kal Aspasya… 5 august 2005